• Alles over het oude Rotterdam
  • verhalen herinneringen oude foto,s
  • tot 1960

In de 12e eeuw wordt er een zeedijk aangelegd om het Schieland en Delfland te beschermen tegen de Noordzee, die hier in de monding van de Maas vrij spel heeft. Deze dijk, Schielands Hoge Zeedijk, volgt het tracé Westzeedijk – Schiedamsedijk – Hoogstraat – Oostzeedijk – Groenedijk. Rond 1270 wordt in de Rotte een dam gelegd, op die dam wordt de Hoogstraat gebouwd. Rond deze dam ontstaat een nederzetting waar men in eerste instantie leeft van visserij. Al snel wordt het ook een handelsplaats en ontstaan de eerste havens, zoals het Steiger en de huidige Oude Haven.

TOP

Marinus startbewijs

1-Oud Rotterdam vanaf 1806

het Buizengat in het oosten van Rotterdam is een uit 1699 stammende binnenhaven.

Het Buizengat ligt ten oosten van het Boerengat (gegraven in 1591) en is ook via een spuikanaal met de Nieuwe Maas verbonden. De naam verwijst naar de haringbuizen die hier ooit hun thuishaven hadden. Vóór 1699 verwees de naam Buysse Gat naar de oostelijke toegang tot het Haringvliet. zie link de foto

De Sint-Antonius van Paduakerk, beter bekend als de Bosjeskerk (of Boschjeskerk), was een rooms-katholieke kerk in Rotterdam.

De Bosjeskerk werd in 1866 gebouwd iets ten noorden van het Boschje; dat Boschje lag bij de splitsing van wat sinds 1949 het Pompenburg heet en de Goudsesingel[1]. Het was de eerste kerk die door Evert Margry, een leerling van Pierre Cuypers, werd gebouwd. Margry ontwierp een grote driebeukige kruiskerk in de voor deze tijd kenmerkende neogotische stijl. Het oorspronkelijke ontwerp had ook een hoge klokkentoren, maar die is nooit gebouwd.

X Rotterdam Het Oude Noorden Met Muziek
PowerPoint – 5,2 MB 20 downloads
Rating: 2 sterren
1 stem

GESCHIEDENIS HAVEN ROTTERDAM

De Rotterdamse haven is één van de grootste havens ter wereld. Ontstaan van de haven De Rotterdamse haven is in de Middeleeuwen ontstaan. De stad zelf ontstond omstreeks 1260 na Christus, rondom een dam in de rivier de Rotte (vandaar de naam Rotterdam). Aan de dam werd een kleine haven gesticht, waar goederen werden overgeladen

Informatie

Het Buizengat in het oosten van Rotterdam is een uit 1699 stammende binnenhaven.

Het Buizengat ligt ten oosten van het Boerengat (gegraven in 1591) en is ook via een spuikanaal met de Nieuwe Maas verbonden. De naam verwijst naar de haringbuizen die hier ooit hun thuishaven hadden. Vóór 1699 verwees de naam Buysse Gat naar de oostelijke toegang tot het Haringvliet.

De 1e Katendrechtsehaven, de 2e Katendrechtsehaven, de Sint Janshaven en de Robbenoordsehaven waren vier kleine havens aan de zuidelijke oever van de Nieuwe Maas in Rotterdam, die alle hun oorspronkelijke functie verloren hebben. De 1e Katendrechtsehaven is inmiddels gedempt; de 2e gedeeltelijk. Deze vier havens tonen wat betreft hun ontstaansgeschiedenis een grote verwantschap.

De welvaart in Rotterdam nam sterk af en het aantal werklozen, dat was ingeschreven bij de Arbeidsbeurs, bedroeg op 31 december 1931: 32.773 tegen 19.267 één jaar tevoren. De ondersteuning van dit grote aantal vergde in genoemd jaar 13 miljoen gulden. Van de vrachtschepen der Rotterdamse vloot was meer dan de helft van de scheepsruimte uit de vaart genomen. Teneinde de haven nog enigszins aantrekkelijk te maken hadden enkele van de grootste overladingsbedrijven de tarieven voor de lossing van erts met meer dan de helft verminderd, maar welke betekenis kon daaraan worden gehecht, wanneer deze maatregel geen consequenties voor andere bedrijven had? Intussen daalde het Rotterdamse havenverkeer ten gevolge van de wereldcrisis meer en meer. De scheepvaartondernemingen moesten trachten zich te verdedigen tegen de gevolgen van de crisis; zij bezuinigden op allerlei posten en vele firma's schrapten Rotterdam uit het vaarplan. Dit laatste werd vooral gedaan door die ondernemingen, die slechts weinig lading voor Rotterdam hadden. Deze gaven er de voorkeur aan de kleinere hoeveelheden goederen per binnenschip naar of uit Antwerpen te vervoeren, hetgeen in de meeste gevallen een financieel voordeel opleverde. Als gevolg van de verplaatsing van het verkeer van Rotterdam naar Antwerpen stichtten verschillende Rotterdamse bedrijven filialen in de Scheldestad.

Rotterdammers en hun wonderen en techniek

---------------- Geheim feestje in tunnel------

Ook de Maastunnel, die ruim tien jaar later in gebruik werd genomen, beschikte over roltrappen. Maar zo feestelijk als de opening van de Bijenkorf was geweest, zo geruisloos verliep de voltooiing van de eerste tunnel van Nederland. Inmiddels was het oorlogsgeweld in volle omvang over Rotterdam losgebarsten en was er wel wat anders te doen dan feestvieren. Toch zou daar alle reden toe zijn geweest, want die tunnel was een opmerkelijk staaltje van ingenieurskunst. Over een tweede vaste oeververbinding was al sinds de jaren twintig veel te doen geweest en net als bij de spoorwegplannen in de negentiende eeuw waren er allerlei alternatieven geopperd. Zo had ir. J. Emmen in 1935 een plan gemaakt voor een enorme hangbrug, met aan beide kanten van de Maas grote spiraalvormige opritten. De brug kon daardoor zó hoog worden dat het scheepvaartverkeer er geen last van zou hebben.Tenslotte viel het besluit een vierbanige betonnen tunnel te bouwen, met aparte buizen voor fietsers en voetgangers.

Nu was er in het buitenland heel wat ervaring opgedaan met de bouw van tunnels, maar een tunnel onder de Nieuwe Maas bood een aantal nieuwe problemen. Aan een gegraven tunnel viel bij de slappe ondergrond in deze streken niet te denken en dus koos men voor de 'zinkmethode'. Dat hield in dat er negen doosvormige tunnelelementen werden gebouwd, die met speciale vaartuigen naar de exacte plaats werden gevaren.Ter bombardement waren vitale voorzieningen als water, telefoon en elektriciteit uitgeschakeld. En toen de schade - vaak provisorisch - was hersteld, deed zich een ander probleem voor. Door schaarste aan brandstoffen kwam het hele raderwerk van de stedelijke samenleving langzamerhand tot stilstand. Eind 1944 leek het erop of de Rotterdammers weer leefden als honderd jaar eerder: huizen met verlichting door olielampjes, straten zonder verlichting en zonder tram. Alleen in ziekenhuizen, bij overheidsinstellingen en natuurlijk bij de bezetters werd nog stroom geleverd. Voor de rest was de stad die winter in duister gehuld. Schaarste maakte de mensen ook vindingrijk. Auto's werden aan het begin van de bezettingstijd omgebouwd op stadsgas, dat in enorme 'ballonnen' op het dak werd vervoerd. Met fietsdynamo's bouwden handige knutselaars hun eigen elektrische centrale. Het illegaal aftappen van elektriciteit werd een ware sport. Na de oorlog heeft het nog jaren geduurd voordat het GEB deze 'stroomdiefstal', die natuurlijk niet door de verzegelde meter werd geregistreerd, administratief had afgehandeld.

De Paardentram 

De paardentram trok op de eerste dag bijzonder veel publiek. Zo maakten er meer dan zesduizend mensen gebruik van de paardentram.

Goedkoop is het vervoersmiddel niet. Een gemiddeld kaartje zal tussen de tien en twaalf cent gaan kosten.

Er zijn ook al plannen voor nog meer lijnen in de stad; bijvoorbeeld van het Beursplein naar het Park en van het Beursplein naar Station Delftsche Poort, over de Coolsingel.

2-Oud Rotterdam vanaf 1900 

 

De Zandstraat was een bekende en beruchte straat in Rotterdam waar onder anderen zeelieden vertier kwamen zoeken. De sloppenwijk rond de Zandstraat werd omstreeks 1915 afgebroken om plaats te maken voor het nieuwe stadhuis van Rotterdam en het hoofdpostkantoor. De vroegere Zandstraat liep tussen de Raamstraat en de Leeuwenstraat. In 1936 werd het gebruik van de naam Zandstraat opgeheven, maar na een ruimtelijke herordening in 1979 werd de naam geherintroduceerd. De oudste naam is de Roodezandstraat, naar de oorspronkelijke invulling van het gebied, het oude ambacht Roodezand. De Zandstraat kwam uit op een straat die het Roodezand heette. [1]

De Kralingse Plas is ontstaan door de winning van veengrond ten behoeve van turf. Hij maakte deel uit van een reeks van 15 veenplassen die zich ten noorden van de 's-Gravenweg uitstrekten vanaf de Rotte tot aan Nieuwerkerk aan den IJssel. Tussen 1865 en 1876 werden deze plassen drooggelegd voor de creatie van de Prins Alexanderpolder. De toenmalige Noordplas werd als enige gespaard. De Noordplas was namelijk de diepste van de 15 plassen, en tevens bevonden zich enkele fabrieken en woonhuizen aan de plas. Hierdoor was het te duur om deze plas droog te leggen.[2] Vanaf 1895 heet de voormalige Noord- of Boschplas de Kralingse Plas. Na de Tweede Wereldoorlog werd een klein deel weer gedempt met puin uit het gebombardeerde centrum van de stad. Zo zijn bijvoorbeeld de eilanden in het zuiden tot stand gekomen

De Avenue Concordia is in 1883 aangelegd op het grondgebied van de toenmalige gemeente Kralingen, weinig later gevolgd door de parallel lopende Avenue Prins Alexander (thans de Voorschoterlaan). De nieuwe avenues moesten waardige buren zijn van de eeuwenoude Hoflaan, waarvan de naam refereert aan het Slot Honingen dat er tot in de 17e eeuw had gestaan. De transformatie van het gebied van landelijke lusthoven en weilanden tot stadswijk werd toevertrouwd aan de Bouwmaatschappij Concordia NV. [1] In 1864 had deze ook haar naam gegeven aan het Concordiahofje in de Amsterdamse Jordaan. [2] Deze filantropische onderneming was vernoemd naar Concordia (Latijn voor "met (één) hart"), de Romeinse godin van de eendracht.

(Oud Rotterdam )Rotterdammers en hun vervoer

Tien muilezels op proef

In het groeiende Rotterdam werden de afstanden langzamerhand te groot om ze te voet af te leggen en er ontstond dan ook steeds meer behoefte aan een 'publiek'

vervoermiddel.Toch hebben de Rotterdammers lang op hun paardetram moeten wachten. Na ellenlange debatten verleende de gemeenteraad pas in 1878 een concessie aan de RotterdamscheTramweg Maatschappij (RTM), die daar speciaal voor was opgericht. Dit bedrijf mocht de tram gaan exploiteren als er een lijnennet kwam dat een minimale lengte kreeg van één kilometer per 10.000 inwoners. Bijna vijftien jaar na de opening van de eerste paardetramlijn in ons land (Den Haag-Scheveningen), was het in de Maasstad zover. Met Pinksteren verscheen de eerste paardetram in de Rotterdamse straten. Men kon instappen voor een ritje van het Feestgebouw, naast de tramwerkplaats aan de Isaac Hubertstraat, naar de Beurs. De ritprijs voor dit traject, het begin van de latere lijn van de Crooswijksekade naar de Beurs, bedroeg een dubbeltje. Een fiks bedrag in die tijd, maar het hield de bijna 13.000 mensen die de eerste twee dagen van de paardentram gebruik maakten, toch niet tegen. De paardentram voorzag duidelijk in een behoefte. In mei 1880 - de stad telde dat jaar nog maar zo'n 150.000 inwoners -kochten liefst 240.000 reizigers een kaartje voor het toen vrijwel volledig in gebruik zijnde, acht kilometer lange net. Passagiers werden in stijl vervoerd: het interieur van de rijtuigen was betimmerd met massief mahoniehout en bekleed met bruinrode trijp, kussens en rug matrassen. Op de balkonschotten waren voor de dames spiegels aangebracht. Een bericht in de krant sprak zelfs over de aanwezigheid van' keurig lopende uurwerken ten behoeve van het publiek'. De paardentram had geen vaste halteplaatsen, maar stopte op verzoek. Het heeft er even naar uit gezien dat er in Rotterdam geen paardentrams, maar door muilezels getrokken trams zouden gaan rijden. De RTM-directie verwachtte namelijk dat deze dieren niet alleen goedkoper, maar ook sterker zouden zijn dan paarden. In 1880 kwamen er tien muilezels op proef. Het experiment mislukte echter en een paar jaar later waren de muilezels weer verdwenen.

U heeft deze pagina betreden op om
© 2020 - 2023 Vervlogen jaren